Twórczość Fryderyka Chopina odznacza się zarówno najwyższym poziomem artystycznym, jak i pięknymi melodiami, dzięki którym po dorobek artysty chętnie sięgają nawet osoby nieinteresujące się muzyką klasyczną. Oto najbardziej znane utworu Chopina uporządkowane według chronologii powstania.

Koncert fortepianowy e-moll

Pierwszym utworem Chopina, który już od pierwszego wykonania odniósł zawrotny sukces, był Koncert fortepianowy e-moll. Dwudziestoletni kompozytor skomponował go jako drugi ze swych koncertów, obok Koncertu fortepianowego f-moll. Po raz pierwszy zaprezentowany został w Teatrze Narodowym w Warszawie wiosną 1830 roku. Natchnienie dla utrzymanej w wirtuozerskiej stylistyce brillant trzyczęściowej kompozycji była podobno postać śpiewaczki Konstancji Gładkowskiej, pierwszej i niespełnionej miłości młodego Fryderyka. Szerszej publiczności koncert znany jest dzięki pięknemu motywowi przewodniemu z pierwszej części utworu (Allegro maestoso). Kompozycja zachwyca również wolną częścią środkową (Romance. Larghetto) oraz żywiołowym finałem, stylizowanym na krakowiaka (Rondo. Vivace).

Etiuda c-moll Rewolucyjna

Legenda głosi, że pełna pasji i dramatyzmu słynna Etiuda c-moll zwana „Rewolucyjną” powstała na skutek poruszenia, jakie w młodym kompozytorze, który dopiero co opuścił ojczyznę, wywołała wieść o wybuchu powstania listopadowego i zajęciu Warszawy przez wojska rosyjskie. Dzieło ma charakter wirtuozowski – wymaga od wykonawcy ponadprzeciętnych umiejętności instrumentalnych.

Nokturn Es-dur

Tuż po osiedleniu się w Paryżu w 1831 roku, Fryderyk Chopin zyskał w stolicy Francji sławę wirtuoza, zdolnego kompozytora, bywalcy salonów i rozchwytywanego przez członków miejscowej socjety nauczyciela gry na fortepianie. Jednym z popularniejszych do dziś utworów Chopina z tego okresu jest doskonale znany Nokturn Es-dur. Mimo że nie należy do najwybitniejszych nokturnów kompozytora, to jednak o jego ponadczasowej mocy stanowi urzekająca, śpiewna melodia.

II Sonata fortepianowa b-moll i Marsz Żałobny

Sonata b-moll Fryderyka Chopina uznawana jest za jedno z największych arcydzieł fortepianowych XIX wieku. Utwór pełen jest powagi, napięcia i podniosłego nastroju. Jego apogeum następuje w części trzeciej sonaty – Marszu Żałobnym (Marche Funebre. Lento), który często wykonywany jest przy okazji oficjalnych uroczystości pogrzebowych w opracowaniu na orkiestrę wojskową lub organy.

Preludium e-moll

Podczas pobytu na Majorce w latach 1838-1839 Chopin skomponował między innymi cykl 24 preludiów – fortepianowych miniatur we wszystkich tonacjach, które należą do najpiękniejszych utworów w dorobku artysty. Jednym z najbardziej znanych pozostaje Preludium e-moll. Jest powolne, elegijne i utrzymane w ciemnych barwach. Mimo swojej lapidarności zachwyca emocjonalnością, a wiodącą melodia na długo zapada w pamięć.

Polonez As-dur Heroiczny

Polonez był od XVII do XIX wieku popularnym tańcem salonowym zarówno w Polsce, jak i w Europie Zachodniej. Jego niezwykle uroczysta i dostojna forma oraz rytmika była inspiracją dla wielu kompozytorów. Jednak dopiero Chopin uczynił z poloneza utwór nie tylko taneczny, lecz również doprowadził go na wyżyny artystyczne. Najbardziej znanym tego typu dziełem polskiego twórcy jest Polonez As-Dur, ze względu na swój majestat zwany „Heroicznym”. Przeznaczony jest w większym stopniu do słuchania, niż tańca, zwraca uwagę swoim wigorem i żywiołowością. Jedna z najbardziej znanych kompozycji Chopina uznawana jest także za najbardziej „polską”.

Mazurek a-moll (op. 17)

Innym tańcem polskiego rodowodu, przy którym chętnie bawiły niegdyś europejskie elity, był mazurek. Podobnie jak w przypadku polonezów, również mazurki komponowane przez Chopina są arcydziełami gatunku. Przykładem może być Mazurek a-moll (op. 17 nr 4). Główny motyw i rytm inspirowane są prawdopodobnie wiejskimi melodiami słyszanymi przez nastoletniego jeszcze kompozytora podczas wakacji w Szafarni na Kujawach. Sam utwór, ze względu na swój oniryczny i melancholijny nastrój, nie jest jednak przeznaczony do tańca.

Walc Des-dur Minutowy

Ważne miejsce w twórczości Chopina zajmowały też walce, podobnie jak w przypadku polonezów i mazurków przeznaczone raczej do słuchania, niż do tańca. Jeden z bardziej znanych – Walc Minutowy – zawdzięcza swą nazwę swej krótkiej, miniaturowej formie. Radosna melodia, szybkie tempo i ulotna forma przywodzą na myśl młodzieńcze kompozycje artysty, w których inspirował się tak modnym wówczas stylem brillant.